BU ŞEHİR



Ücra bir kasabayı alacakaranlıkta keşfe çıkmış gibiyim...

Bir sokak arası densizliği üzerimde...

Önüme kim çıksa, bin tekme atacak çocuk gücündeyim.

Evden eve gerilmiş iplerde asılı renk renk çamaşırlara takılıp kalıyor çoğunlukla bir karış havada uçarken aklım.

Sesimi kargalar yiyor sabahın kör vaktinde.

Bu şehri terk etmek ne zor! Git git bitmiyor sevdası, karası, yarası...

Peşinden geliyor sen nereye gidersen git sokağı caddesi denizi, serserisi delisi...

ÇOCUKLUK

 

 

Al çocukluğunu odanın duvarına yapıştır. Hep orada dursun.

 

Bakakal ona, sabahları uyandığında; sana seni hatırlatsın.

 

Her göz göze geldiğinde sana küçük sırlar fısıldasın.

 

Geçmişinin seni hiç unutmayacağını ve hep peşinden koşacağını anlatsın.

 

Bir zamanlar saf ve temiz ve bir gün hiç solmayacakmış gibi taze olduğunu anımsatsın.

 

Çocukluğunu duvara yapıştır, hiç sökme; orada öylece yıllarca kalsın...